Pierwotnie, jeszcze w średniowieczu, w miejscu pałacu stała wieża obronna, która w XVIII w. została przebudowana w obronny dwór, a następnie, w 1855 r., w reprezentacyjną neogotycką rezydencję. Północną elewację zdobi delikatny ryzalit podkreślający wejście do pałacu, zachodnią – czterokondygnacyjna wieża. Zachowały się też ozdobne wieżyczki na rogach pałacu. Dawniej pałac otaczał park krajobrazowy, którego pozostałości można dostrzec do dziś.