Budynek obecnego kościoła pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa pierwotnie pełnił rolę składu amunicji na terenie zakładów zbrojeniowych na wrocławskich Karłowicach. W 1923 r. został odkupiony, rozebrany i przewieziony do Żernik, a następnie odbudowany już jako świątynia ewangelicka. Wzniesiony jest na planie zbliżonym do prostokąta. Od zachodniej strony znajduje się kruchta, nad nią prostokątna drewniana wieża, pierwotnie szalowana deskami. Ściany świątyni zbudowane są z muru pruskiego, zaś dwustronna facjata pastorówki jest drewniana, szalowana. Wnętrze salowe z prezbiterium. Na uwagę zasługuje też chór muzyczny z organami oraz empory wsparte na drewnianych, ozdobnych słupach. Od 1945 r. jest to kościół rzymsko-katolicki. Obok powstaje nowa świątynia o nowoczesnej bryle.