Znajdujące się przy wejściu do kościoła żelazne obręcze hańby, zwane kunami, wkładane na szyję lub rękę skazanego i zamykane na kłódkę. Kuny stanowiły urządzenie pomocnicze, służące do przytwierdzenia skazanego przy odbywaniu innych kar wystawienia na widok publiczny, np. pręgierza lub kary samodzielnej, jaką było stanie w kunie, zazwyczaj stosowane za drobne przestępstwa.